Stanica Wodna PTTK w miejscowości GAWRYCH-RUDA. Dojazd
autobusem miejskim z Suwałk.
Czarna Hańcza jest
lewobrzeżnym dopływem Niemna, wypływającym ze źródła pod Wiżajnami.
Liczy 141,7 km długości (w Polsce 107,8
km) i posiada bardzo rozwinięte dorzecze o pow. 1916,2 km2 (w Polsce
1612,5 km2) . Źródłowe strumienie tej rzeki wypływają z wysokości
245 m n.p.m. ze zboczy morenowych leżących na północ od jeziora
Hańcza. Walorów i atrakcyjności szlaku Czarnej Hańczy nie trzeba
chyba zbytnio opisywać, gdyż jest to jeden z najbardziej znanych
i reklamowanych szlaków kajakowych Polski. Pod względem kajakowym
Czarna Hańcza prezentuje dwa oblicza: ekstremalne i popularne.
To pierwsze dotyczy odcinka rzeki między jeziorami Hańcza i Wigry
o długości 47 km i spadkach w jego górnej części przekraczających
4%. Wąskie i płytkie koryto o dużej ilości przeszkód wodnych ogranicza
zarówno terminy spływów do wiosennych roztopów, jak i ilość osób
lubiących uprawiać trekking kajakowy. Zupełnie inny charakter ma
rzeka w swoim nizinnym odcinku, który rozpoczyna się od Jeziora
Wigry. Każdy kajakarz powinien poznać tą piękną, biegnącą prawie
w całości przez obszary rozległej Puszczy Augustowskiej trasę.
Nasz spływ rozpoczynamy w miejscowości Stary Folwark.
Będąc tu musimy koniecznie odwiedzić znajdujący się na przeciwległym
brzegu
- w miejscowości Wigry - pokamedulski zespół klasztorny z
dominującym kościołem z XVII w. Zakon Kamedułów został osiedlony
tutaj przez
króla Jana Kazimierza w 1667 roku. Obecnie obiekt klasztorny w
Wigrach jest zrekonstruowany i udostępniony turystom - trudno pominąć
taką
atrakcję. Czarna Hańcza od wypływu z jeziora Wigry jest rzeką szeroką,
prawie bez przeszkód, wijącą się pośród wspaniałych lasów i posiadającą
przez cały sezon odpowiednią do spływów ilość wody. Niestety w
miejscowości Rygol musimy pożegnać Czarną Hańczę, która po kilku
kilometrach przekracza granicę z Białorusią i leniwie płynie do
Niemna. Od tej pory płynąć będziemy Kanałem Augustowskim, wybitnym
osiągnięciem hydrotechnicznym polskich inżynierów z XIX w. Budowę
kanału rozpoczęto w 1824 roku, a jego projektantem i budowniczym
był generał Ignacy Prądzyński. Po drodze do Augustowa pokonamy
7 śluz w tym jedną dwukomorową w Pniewie i będziemy mieli okazję
obejrzeć z bliska wszystkie urządzenia hydrotechniczne. Nasz spływ
zakończymy w Augustowie, największej miejscowości w czasie naszej
wędrówki. Będąc tutaj warto zobaczyć zabytkowy budynek dawnej poczty
z 1829 r. (ul. Legionów) oraz tzw. "dworek Prądzyńskiego"-
biuro budynku administracji z okresu budowy Kanału Augustowskiego
(ul. 29-go Listopada), oraz Dział Muzeum Ziemi Augustowskiej poświęconej
budowie kanału.
